Het fort van Terezín werd in 1780 gesticht door keizer Joseph II. om de Tsjechische grens te verdedigen tegen aanvallen vanuit het noorden. Het vertegenwoordigt het hoogtepunt van de Europese vestingarchitectuur. De ingewikkeld ogende drievoudige slinger van massieve wallen liet de verdedigers de hele voorgrond bedekken met kruisvuur, en de aanvaller kon zich nergens verbergen. Tot op heden heeft een functioneel waterafweersysteem niet alleen de enorme bassins rond het fort laten  overstromen, maar ook een kunstmatige golf kunnen veroorzaken, die elke vijand in de weg vernietigt. Bovendien passeren enkele tientallen kilometers ondergrondse mijnen onder de vestingwerken van Terezín. Hierdoor kon de oprukkende aanvaller worden opgeblazen door een ondergrondse explosie.

​

In 1790 werd het fort gevechtsklaar verklaard. Maar haar directe belegering heeft nooit plaatsgevonden. Het bleef voor altijd ongerept maagdelijk fort, zoals het toen heette. Dit betekent echter niet dat het fort zijn rol niet vervult. Het diende meer dan goed als militaire basis en bevoorradingsplaats voor oorlogsoperaties in Noord-Bohemen en Saksen.

 

Voor het eerst in 1813, toen Napoleon Bohemen dreigde binnen te vallen, was het fort volledig voorbereid op de strijd. Uiteindelijk werden de Fransen echter verslagen in de slag om Chlumec en werd Terezín eerder een groot ziekenhuis. Voor de tweede keer in 1866, toen de oorlog met Pruisen op het punt stond plaats te vinden, werd het fort hersteld naar zijn maximale gevechtsvermogen. Weken en weken lang verbeterden de verdedigers in het zweet van hun gezichten, dag en nacht, in constante regen, de vestingwerken van Terezín en de omliggende heuvels. Er was zelfs een schot, maar het belangrijkste Pruisische leger ging uiteindelijk ergens anders heen. De ontwikkeling van artillerie, vooral het vergroten van het bereik, veroordeelde uiteindelijk het fort van Terezín af te schaffen. Het versterken van de heuvels voorbij Litoměřice zou te veeleisend zijn en de krachtstatus van de stad werd afgeschaft. Terezín bleef echter een militair stadje vol pakhuizen en kazernes. Het was een prachtige stad vol vrolijk leven.

 

De donkere vlek in de geschiedenis van de stad zijn de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de oprichting van het protectoraat zette de Duitse bezettingsmacht de traditie voort van de lokale gevangenis uit het Oostenrijks-Hongaarse rijk en vestigde een Praag Gestapo-gevangenis in het kleine fort. Enkele tienduizenden gevangenen kwamen hier langs. Sommigen van hen werden geëxecuteerd, anderen gingen door naar andere gevangenissen en concentratiekampen. Tot overmaat van ramp werd de stad zelf sinds 1941 verlaten en werd een joods getto opgericht. Op dat moment passeerden ongeveer 140.000 mensen Terezín. Ongeveer 35.000 stierven hier.

 

>>> Adres : Pražská 317 <<<